Zicht op de stad Alicante vanaf het fort Santa Barbara
Alicante stad
Hoewel vaker in de provincie Alicante, en vooral vaker in de stad, behelst de reis ernaartoe altijd weer een aangenaam weerzien. Eind april was Alicante mijn eerste doel. Het licht, de levendigheid op de wandelpromenade parallel aan de haven, de bomen en planten die wij doorgaans kennen als kamerplant of in de kassen, de 19e eeuwse grandeur die nog te bespeuren is op de gevels van het vroegere casino en van de oude hotels, de historische toegangspoort tot de stad, de rijen tafels van restaurantjes in de nauwe straatjes, het vormt een bekoorlijk geheel, eigen aan een stad aan de Middellandse zee. Poenerige jachten liggen in de haven te pronken, of in ruste, naast de wat kleinere recreatieve bootjes. Ik ben er graag, en keer graag terug.
Bomen van meer dan honderd jaar oud
Het MUBAG en MACA in Alicante
Twee fijne musea heeft Alicante, het MUBAG, Museu de Belles Arts Gravina, een provinciaal museum, gericht op (historische) kunst uit de streek, en het MACA, een museum voor moderne, 20e eeuwse kunst, mogelijk gemaakt door een mecenas. Het MACA inspireert, het MUBAG boeit vanwege het eigene binnen de historie waarbij sommige werken verwant zijn aan de grote Europese stromingen aan het begin van de 20e eeuw.
Equipo Crónica, 'Alpino, 1974'
MUBAG
Callosa Ensarria
De tocht vervolgens met de bus vanuit Alicante naar het stadje Callosa is mij zeer vertrouwd. Ik kom daar immers al vrij lang als gast(auteur) van de Stichting Fundatie Knecht Drenth, die daar panden in beheer heeft voor beeldend kunstenaars, schrijvers en musici. Het is een plek waar je verliefd op wordt, of niet. In mijn geval begin ik aan een gevoel van heimwee te lijden als ik er langer niet ben of kan zijn. Hoewel aan de kust, 40 minuten met bus of auto verwijderd van de mega toeristenkermis Benidorm, is Callosa eigen en authentiek Spaans gebleven. Er zijn natuurlijk zoals overal in Spanje Nederlandse, Engelse, Duitse en Noorse huizenbezitters, maar ze vormen de minderheid.
Het uitzicht vanaf het dakterras van de panden blijft bekoren, dit net als het ritme van de kerkklokken. Callosa is een stad van overwegend hardwerkend landbouwvolk. Ze beheren de grote plantages met mispels, avocado's, citroenen en sinaasappels die verhandeld worden bij de coöperatie even buiten de stad.
Avondlicht
Moorse overblijfselen...
IVAM in Valencia
Een kleine twee uur reizen met de bus vanaf het busstation in Benidorm ligt de stad Valencia binnen bereik. Op loopafstand van het busstation aldaar bevindt zich het IVAM, museum voor moderne en hedendaagse kunst. Waarin dit museum zich onderscheidt is een zekere voorkeur voor (landelijk, historisch) sociaal politiek engagement in de keuze van de exposanten.
Ik zag er een grote overzichtsexpositie van de Libanese, (activistische) kunstenaar Aref El Rayess, een overzichtsexpositie van de Deense avantgarde kunstenaar Asger Jorn, die aan de wieg stond van de COBRA groep, en een retrospectief expositie van de beeldend kunstenaar Julio González, tijdgenoot van Picasso.
.jpg)
Aref El Rayess (1928-2005)
Asger Jorn (1914-1973)
COBRA met Karel Appel en Corneille
Julio Gonzalez (1876-1942)
Dwalen door de zalen, en ook een stukje door de stad...Valencia blinkt uit in muurschilderingen...
Het was een mooie, veelkleurige reis van vier weken naar het nieuwe binnen het vertrouwde... Gezelschap had ik de eerste twee weken in Callosa van de beeldend kunstenaars Joost van Santen en Elisabeth Visser en in de laatste week van mijn zus Eva.
.jpg)
