Na twee jaar reisbeperkingen vanwege de corona pandemie was een weerzien met het Spaanse stadje Callosa Ensarria en Alicante stad niet zonder emoties. Een voorgenomen reis die kant op in maart 2020 had ik moeten annuleren. Spanje heeft erg geleden onder de pandemie; het land is maanden geteisterd geweest door de meest vreselijke taferelen rond corona. Ik was benieuwd of ik hier sporen van zou aantreffen.
Als vanouds, en toch ook weer niet...
Het landschap ervoer ik als vanouds...feest van hervinden...de glooiende bergen met daartussen de grote mispelplantages...dorpjes en kleinere nederzettingen... Terug in café La Place...Cortado..
Verbeeldde ik het mij, of waren er gaten geslagen? Ik zag huizen te koop op plekken waar ik voorheen (buurt) bewoners wist, meestal oudere mensen... de sfeer was hier en daar ingetogen...winkels die voorgoed gesloten waren...Maar dat proces was al gaande... Callosa leek onaangetast, maar ook weer niet voor wie goed om zich heen keek. Misschien was ik zelf veranderd...
In het nabijgelegen Benidorm, dat in 2020 onder een strenge lockdown had geleden, werden toeristen weer verwelkomd. De budgetvluchten uit Engeland waren overal merkbaar op gang gekomen... Manchester, Liverpool... voorsteden van Londen... de drank is goedkoop in Benidorm en mensen laten zich vanaf de vroege ochtend vollopen. De beledigingen en het dronkemansgebral incasseren de obers gelaten, want het razendsnelle uitserveren van halve liters bier begeleid door het Engelse anti kater ontbijt van spek en worstjes met bonen in tomatensaus brengt veel geld in het laatje...
Callosa Ensarria heeft daartegenover zijn authenticiteit weten te bewaren. Ik ontmoette er de beeldend kunstenaar Joost van Santen en zijn partner Elisabeth Visser, eveneens beeldend kunstenaar.
Alicante hervinden...
Alicante, stad aan de Middellandse zee waar het verkeer altijd voort raast, stad met een poenerige jachthaven en intieme pleintjes...
Tot besluit nog naar het MACA, een prachtig museum voor Moderne Kunst