fotoblog Margreet den Buurman

Zoeken in deze blog

Museum Ludwig Keulen

op juni 22, 2015

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps

Veel bekeken

Voorjaar in Alicante, Callosa Ensarria en in het IVAM Valencia

Zicht op de stad Alicante vanaf het fort Santa Barbara Alicante stad Hoewel vaker in de provincie Alicante, en vooral vaker in de stad, behelst de reis ernaartoe altijd weer een aangenaam weerzien. Eind april was Alicante mijn eerste doel. Het licht, de levendigheid op de wandelpromenade parallel aan de haven, de bomen en planten die wij doorgaans kennen als kamerplant of in de kassen, de 19e eeuwse grandeur die nog te bespeuren is op de gevels van het vroegere casino en van de oude hotels, de historische toegangspoort tot de stad, de rijen tafels van restaurantjes in de nauwe straatjes, het vormt een bekoorlijk geheel, eigen aan een stad aan de Middellandse zee. Poenerige jachten liggen in de haven te pronken, of in ruste, naast de wat kleinere recreatieve bootjes. Ik ben er graag, en keer graag terug. Bomen van meer dan honderd jaar oud Het MUBAG en MACA in Alicante Twee fijne musea heeft Alicante, het MUBAG, Museu de Belles Arts Gravina, een provinciaal museum, gericht op (histori

Voorproef: essay Menno ter Braak en Klaus Mann, een controverse over Flucht in den Norden

'Wie konnten Sie nur ein solches Buch schreiben! Für mich bedeutet es, nach ihrem 'Kind dieser Zeit' ein so wesentlichter Schnitt rückwärts, dass ich es noch kaum verstehen kann. Ich habe geschrieben, dass die Emigration an Ihnen vorbeigegangen zu sein scheint, und ich habe sprechen Müssen von einer 'immensen Leere'. Und tatsächlich, das Buch is nach meiner Meinung vor allem unendlich leer, öde, ohne innerliche Spannung.' (Menno ter Braak in een brief aan Klaus Mann op 23/11 '34. Bron: Stichting Menno ter Braak/mennoterbraak.nl) De aanval van Menno ter Braak op Klaus Mann Bovenstaand citaat uit de brief die Menno ter Braak op 23 november 1934 schreef aan Klaus Mann zette de toon in hun onderlinge contact. Was hun eerste kennismaking in Amsterdam open, collegiaal en vriendschappelijk geweest, door de uiterst kritische bespreking van Flucht in den Norden, de eerste roman in ballingschap van Klaus bij de Duitse exilafdeling van uitgeverij Querido, werd het o

Willem en Pieter de Zwart - gebaande paden en nieuwe wegen: eigenzinnige gebroeders in de kunst

Willem de Zwart, portret omstreeks 1900 door W.J. Weissenbruch - Haags gemeentearchief Mij trof dit portret door Willem Weissenbruch, (1864-1931) van Willem de Zwart, (1862-1931), opgenomen in de beeldbank van het gemeentearchief Den Haag. Mijn over-oudoom Willem de Zwart "was geen gemakkelijk mens, niet voor zichzelf en niet voor anderen", opent een beschrijving van Studio2000 en dat wil ik graag geloven. Een zekere tegendraadsheid - die ook tot interne conflicten kon leiden - daarbij wars van conventionaliteit dit naast ook weer een Haagse hang naar conventies, heb ook ik zeker meegekregen. Paardentram - Willem de Zwart Zelfportret - foto: MdB In 1984 was er in het vroegere gemeentemuseum - nu Kunstmuseum - een overzichtsexpositie van het werk van Willem de Zwart, ter gelegenheid waarvan een biografische studie verscheen van de kunsthistoricus Richard Bionda. Willem de Zwart maakte vele omzwervingen. Vanuit Den Haag, waar hij werd geboren en op de kunstacad

75 jaar bevrijding: een enveloppe van een gewone burger

Voor zover ik weet waren mijn ouders geen helden in de oorlog. Mijn vader was twintig in 1940. Hij had een oudere broer en ze groeiden op in het oude Loosduinen. Mijn moeder was veertien en ging naar de Dalton HBS in Den Haag. Als kind kreeg je nooit een heel verhaal, maar flarden van gebeurtenissen. Plus een soort huisarrest als je je bord niet leeg at. In het DNA van de naoorlogse generatie zit een overlevingsmodus. Je moest altijd voorbereid zijn. Mijn vader in 1949 Eerder berichtte ik over de vondst van een bijzondere enveloppe tussen de oude fotoalbums, die maar eens van zolder waren gehaald. In de enveloppe zitten documenten, foto's, resten van bonkaarten...Samen vertellen ze een verhaal van angst en overleven. En zo hebben mijn ouders zonder woorden een verhaal voor mij nagelaten...Hieronder de stille getuigenissen. Zorgvuldig bewaard prinsesjesnieuws uit Canada... Dit is een telexfoto - die werd kennelijk stiekem verspreid: 'Zonnige dagen, juni 19

Omdat ik in de wereld loop... herdenking en een brug tussen heden en verleden

'Omdat ik in de wereld loop, zeg ik: waarom, waarom? Een handvol rijst, een handvol hoop. Meer niet. Daar gaat het om'. Dit is de eerste strofe van een gedicht van de kinderboeken- toneelschrijfster en activiste voor mensenrechten Mies Bouhuys, (1927-2008), aan wie een mooi boek is gewijd, een uitgave van Stichting in den Vreemde, met tekst van Karin Snoep. Ik kende de stichting niet, maar kwam een bestuurslid tegen op een bijzondere, en stemmingsvolle herdenking van Ed Hoornik (1910 - 1970), met wie Bouhuys vanaf 1957 getrouwd was. Ik kreeg het boek mee en beloofde het door te geven. Op de geboortedag van Ed Hoornik, 9 maart, werd in het Haagse Literatuurmuseum de jaarlijkse Dachaulezing gehouden, georganiseerd i.s.m. Het Nederlands Dachau Comité. De journalist, schrijver en dichter Hoornik zat in de oorlogsjaren tussen mei '44 en 29 april '45 in concentratiekamp Dachau vanwege "subversieve activiteiten". Het tekende zijn leven en werk in de la

Ook toen was het sappelen in de kunst: Willem de Zwart en genre paneeltjes

Voorstudie uit 1891 van Willem de Zwart door Willem Bastiaan Tholen, (1860-1931), een bevriend kunstenaar in het Haagse, voor zijn schilderij 'Schaatsen in het Haagse bos', voltooid in hetzelfde jaar. (bron: Rkd) De indruk die je krijgt bij onderzoek naar kunststromingen en - kritieken aan het eind van de 19e, begin 20e eeuw is dat er over het algemeen veel behoefte was aan genre paneeltjes. Landschapstafereeltjes, een boerderij setting - mythologische voorstellingen met geoorloofde erotische taferelen deden het ook goed in de heren rooksalons - veldboeketten en weelderige stillevens. Binnen deze situatie van vraag en aanbod probeerden beeldend kunstenaars een eigen weg te zoeken. De impressionistische stroming van de Haagse School - overgewaaid uit Frankrijk, met name uit Parijs - sloeg aan bij de nieuwe, jonge generatie van 1880. Men wilde naar buiten en af van de voorgekauwde paden. De opkomst van fotografie speelde daar een grote rol in en ook de uitvinding van verf in tube

Mogelijk gemaakt door Blogger