fotoblog Margreet den Buurman

  Hoe beschrijf je een pelgrimage naar een stad om langs plekken te gaan van goede vrienden die er eigenlijk gewoon nog horen te zijn? Niet dus. Dat gaat helemaal niet. Het wordt ofwel een poging om leegte te duiden - te zwaar en diep kan dat worden - ofwel een bijna banale beschrijving die voor niet betrokkenen helemaal niet boeit. Trivialiteit ligt op de loer. Jan de Bie, een goede vriend sinds het najaar van 2009, toen ik hem en zijn echtgenote Teja ontmoette tijdens een verblijf van een maand in Spanje, overleed na een intensieve en vermoeiende ziekteperiode in januari van dit jaar. Teja, die als eerste een vriendin werd, was vier jaar eerder, in de zomer van 2016 overleden. Ik herinner mij nog een dof gevoel van desoriëntatie waarmee ik bij het station van Den Bosch in een taxi sprong. De plek van afscheid uit mijzelf vinden leek mij uitgesloten. Allebei pech gehad. Nog in de bloei van hun bestaan, vond ik.  In het Noord Brabants museum omstreeks 2014 Achteraf beschouwd was de vri

Voorstudie uit 1891 van Willem de Zwart door Willem Bastiaan Tholen, (1860-1931), een bevriend kunstenaar in het Haagse, voor zijn schilderij 'Schaatsen in het Haagse bos', voltooid in hetzelfde jaar. (bron: Rkd) De indruk die je krijgt bij onderzoek naar kunststromingen en - kritieken aan het eind van de 19e, begin 20e eeuw is dat er over het algemeen veel behoefte was aan genre paneeltjes. Landschapstafereeltjes, een boerderij setting - mythologische voorstellingen met geoorloofde erotische taferelen deden het ook goed in de heren rooksalons - veldboeketten en weelderige stillevens. Binnen deze situatie van vraag en aanbod probeerden beeldend kunstenaars een eigen weg te zoeken. De impressionistische stroming van de Haagse School - overgewaaid uit Frankrijk, met name uit Parijs - sloeg aan bij de nieuwe, jonge generatie van 1880. Men wilde naar buiten en af van de voorgekauwde paden. De opkomst van fotografie speelde daar een grote rol in en ook de uitvinding van verf in tube

  Van tijd tot tijd mag ik meedoen met een vragenrondje van BoekenPost en de vraag gaat natuurlijk altijd over boeken. Herlees je boeken en wat doet dat met je was een vraag en onlangs 'hoe houd je je boekenbezit op orde'. Het zijn leuke vragen omdat ze uitnodigen eens stil te staan bij wat boeken voor je betekenen door alle jaren heen - of en hoe en wat je herleest - of je een verzamelaar bent, of eigenlijk niet...Ik lever altijd graag mijn bijdrage. De recente vraag heeft tot een leuk artikel geleid wat hier - integraal dus eigenlijk - wordt gepresenteerd. Wie weet zet het ook u aan het nadenken...of is het af en toe een feest der herkenning.

 Begin deze maand verscheen de nieuwe monografie: een reeks portretjes van de vrouwen met wie Thomas Mann zich een leven lang - zijn moeder Julia da Silva-Bruhns, zijn echtgenote Katia Mann-Pringsheim en zijn dochter Erika Mann - of gedurende kortere en langere periodes verbond en die belangrijk voor hem waren. Vrouwen dus die hij toeliet in zijn privédomein. Het ontstaan van deze monografie kent een voorgeschiedenis. Al tijdens het werken aan mijn biografie over Heinrich Mann en later, toen ik de broederrelatie meer reliëf gaf door een onderzoek naar de invloed van Heinrich op het schrijverschap van Thomas en andersom - culminerend in de grote broedertwist gedurende de Eerste Wereldoorlog - werd duidelijk hoezeer ook competitie tussen de twee een rol speelde - ook in de privésfeer, in erkenning door hun moeder en in de erkenning van elkaars partnerkeuze. Heinrich vernederde Thomas in zijn jeugd. Ze scheelden vier jaar in leeftijd en Thomas keek vooral in zijn puberteit op tegen Heinri