fotoblog Margreet den Buurman

Max Beckmann zelfportret 1922 Door een uitwisseling met museum Ostwall in Dortmund werd voor het Singer museum in Laren een indrukwekkende expositie mogelijk van topstukken uit de periode van het Duitse expressionisme. Uit afkeer door een nieuwe generatie in de periode van het fin de siècle van traditionele atelier- en academiekunst ontstond er een brede, internationale stroming waarin kunst werd gepropageerd die kon beantwoorden aan de ontwikkelingen in de nieuwe tijd. Gevoel moest onderwerp worden van kunst en ook moest de kunstenaar naar buiten, naar stad, land en veld teneinde indrukken vast te leggen. Het was een van de meest boeiende en vruchtbare periodes in de 20e eeuwse kunstgeschiedenis, die ook doorklonk in literatuur. In München en Berlijn verenigden de modernen zich onder namen als Der Blaue Reiter en Die Brücke. Kandinsky, Franz Marc,  Von Jawlensky, Kirchner en  Emil Nolde   zijn namen die nu nog doorklinken. Tot 28 augustus zijn in een aantal zalen vele topst

(foto: coll. fam. MdB) Twee jaar geleden berichtte ik over de grote overzichtsexpositie in het Haagse Gemeentemuseum van de Haagse school: Rumoer in de stad . Ik was verrast door de grote plaats die was ingeruimd voor Willem de Zwart , (1862-1931), en wijdde er een stukje aan: hij was mijn over-oudoom - broer van mijn overgrootmoeder. Dit net als Pieter de Zwart , die in de sporen trad van zijn oudere broer Willem en ook kunstschilder werd. Het waren grote gezinnen in de 19e eeuw, met z.g. 'voorkinderen' en nakomertjes, vandaar - vermoedelijk - het aanzienlijke leeftijdsverschil tussen de twee van 18 jaar... Op de foto uit het familiearchief zien we hier Pieter op Landgoed Ockenburgh omringd door zijn vier nichtjes: als ik mij niet vergis zijn het v.l.n.r. Gonda, Mien, Rika en Lieuwtje, vernoemd naar een tante in Friesland. Zij zou mijn oma worden. Het was zo te zien een familie-picknick, waarbij de schilderkist tevoorschijn kwam. Op de achterkant van de foto staat: 

Dit jaar is het op 21 juli 50 jaar geleden dat de eerste mens voet zette op de maan. Mijn ouders vonden kennelijk dat deze historische gebeurtenis dusdanige impact had op de mensheid dat ze de speciale krant die uitkwam bewaarden. Maar er is meer....Recent ben ik met mijn twee zussen de oude fotoalbums aan het inventariseren....ja wie ben ik...door nieuwsgierigheid gedreven zocht ik verder...De maanlanding-special trof ik aan in een envelop met het opschrift: 'oorlogsherinneringen & maanlanding'. Ik herken hier het handschrift van mijn moeder en ze kon iets flegmatisch humoristisch hebben: "allebei grote impact" wilde ze denkelijk uitdrukken. Toen kwam de knal... Alles wat betekenis had is bewaard...bonkaarten...een briefje van het Rode Kruis waarin mijn vader aan zijn ouders laat weten dat hij veilig is....(hij zat ondergedoken, vermoedelijk op een boerderij bij Deventer...) Het vrijstellingsbriefje Arbeitseinsatz  van zijn broer...de oproep...foto'